สวัสดีครับ.... วันนี้มีโอกาสได้ไป วัดโพธิ์อีกครั้งหลังจากไม่ได้ไปมานาน จนจำไม่ได้ว่าเคยไปครั้งสุดท้ายเมื่อไร
การเดินทางก็ง่ายๆ นั่งรถเมล์ ไปลงสนามหลวง จากนั้นก็เดิน เดิน และเดิน

วันนี้เป็นวันแม่ เลยมีการตกแต่งอย่างสวยงาม เข้าวัดพระแก้วถ่ายรูปดีกว่า 
แต่....เข้าวัดพระแก้วไม่ได้ เพราะดันใส่ขาสั้นมา(อด...)
เลยเดินไปเรื่อยๆ จุดหมายคือวัดโพธิ์ พอจำได้ว่าอยู่ตรงไหน







ข้างหน้าคือศาลหลักเมือง ไม่ได้ข้ามไป เลยไหว้จากอีกฝั่ง



คนที่เดิน ครึ่งนึงเป็นพม่า 50 ไม่รู้ร่วมกันมาจากไหน สงสัยวันหยุดเลยถือโอกาสมาเที่ยว
แล้วเราคนไทยล่ะ เคยมาเที่ยวกันหรือยัง (อันนี้น่าคิด)





ถึงแล้ว วัดโพธิ์



กองทัพต้องเดินด้วยท้อง แวะร้านริมทาง หน้าวัด  ดูไม่น่ากิน แต่ขอบอกว่า อร่อยครับ.....
ไม่ต้องเสียตังค์มากมาย แค่ 30 บาท กับสองอย่าง

เล่นกับเงา



เงายักษ์


พระนอนองค์ใหญ่สวยจริงๆ ด้านในมีจิตรกรรมฝาผนัง แหงนคอมองจนเมื่อย เสพงานศิลปะบ้าง










ออกมาด้านนอกบ้าง เห็นแล้วนึกถึง  คำพูดของท่าน อาจารย์ศิลป พีระศรี ที่ว่า "ศิลปยืนยาว ชีวิตสั้น"
มันคือความจริง.....




ศิลปะการนอน บนศิลปะที่มนุษย์สร้างขึ้น







แวะไปชมแม่น้ำเจ้าพระยา



ข้างหน้าคือวัดอรุณ ไม่ได้นั่งเรือข้ามไป ไว้วันหลังละกัน
 


จบด้วยรูปนี้ล่ะครับ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาชม เที่ยวครั้งเป็นการเดินทาง ด้วยรถสาธารณะ ทำให้ได้เห็น ได้ยินอะไรมากมาย
จากสองข้างทาง กับขาของเราที่พาเราไป เหนื่อยก็แวะพัก  ไม่ต้องห่วงหาที่จอดรถ ไม่ต้องกังวล อะไรให้มันมากมาย
สนุกครับ ไม่ลองไม่รู้....